Το δαχτυλίδι στο δαχτυλίδι

Ο κύριος Άγιος Ιωάννης είναι συνταξιούχος δάσκαλος. Όταν ήταν 62 ετών, εξαπατήθηκε από το αρχικό του σχολείο και επέστρεψε στη δουλειά. Έκανε κυρίως κάποιες δουλειές του σπιτιού. Πολλοί άνθρωποι είχαν κάποιες αμφιβολίες για τις πρακτικές του σχολείου. Υπάρχουν πολλοί ικανοί δάσκαλοι, οπότε γιατί να ασχοληθείς με έναν άλλο ηλικιωμένο στα 60 του; Σύντομα όμως, οι αμφιβολίες των ανθρώπων διαλύθηκαν. Ο κύριος Άγιος Ιωάννης δουλεύει καλά όσο κανείς άλλος. Έχει γρήγορη σκέψη και εξαιρετική ευγλωττία. Το γραφείο του είναι πάντα οργανωμένο. Τα αντικείμενα που διατηρεί επισημαίνονται και στη συνέχεια σημειώνονται στο βιβλίο αρχείων. Συχνά υπενθυμίζει στους νέους: «Γεια σου, νεαρέ, ήρθε η ώρα να επιστρέψεις το βιβλίο που δανείστηκες την προηγούμενη φορά». Καλή είναι και η μνήμη του.

Σύντομα, κάποιος ανακάλυψε το στοιχείο. Το πρώτο πράγμα που κάνει ο κύριος Σεντ Τζον όταν έρχεται στο γραφείο κάθε μέρα είναι να πίνει νερό. Μετά βγάζει ένα μικρό μπουκαλάκι από τον χαρτοφύλακά του, ρίχνει μια χούφτα φάρμακο στο στόμα του και σηκώνει το λαιμό του για να του δώσει το νερό. Οι παλιοί του συνάδελφοι το γνωρίζουν όλοι. Ήταν μια συνήθεια, αλλά τώρα όλοι διαπίστωσαν ότι αφού μπήκε στο γραφείο, έπινε συχνά νερό πρώτα και μετά φώναζε τη γυναίκα του Λούνα, έχω το φάρμακό μου στο σπίτι, φέρε μου σε παρακαλώ. Η Λούνα εμφανίστηκε στο γραφείο μετά από μια ώρα, και η έκφρασή του ήταν λίγο θυμωμένη, και του έδωσε το φάρμακο με αγένεια, αλλά δεν τον ένοιαζε. Κοίταξε το πρόσωπο της γυναίκας του, χεχε, χαμογέλασε και είπε ευχαριστώ. Η επιδερμίδα της Λούνα ήταν λίγο χλωμή και τα μαλλιά της ήταν στεγνά.

Αφού τον είδα να τελειώνει το φάρμακο, η Λούνα γύρισε και έφυγε χωρίς να πει ένα γεια σε άλλους συναδέλφους, οπότε τον πείραξα: «Μην ξεχάσεις να φέρεις το φάρμακο την επόμενη φορά».

Μια άλλη φορά, ο ήλιος έλαμπε ακόμα έντονα όταν ο Άγιος Ιωάννης τηλεφώνησε στη Λούνα, αλλά μέσα σε δέκα λεπτά αφότου κατέβασε το τηλέφωνο, ο ουρανός έγινε συννεφιασμένος και άρχισε να βρέχει αμέσως. Όταν ο Σεντ Τζον κοίταξε πανικόβλητος έξω από το παράθυρο και συνέχιζε να τηλεφωνεί στο σπίτι, κανείς δεν απάντησε. Άνοιξε βιαστικά την ντουλάπα, έβγαλε μια χούφτα και ήταν έτοιμος να βγει, αλλά η πόρτα άνοιξε και η Λούνα εμφανίστηκε στην πόρτα του γραφείου, μουσκεμένη μέχρι το δέρμα. Ο Άγιος Ιωάννης ήρθε κοντά του με απόλυτη ντροπή σαν παιδί που είχε κάνει κάτι λάθος. Όταν η Λούνα ήταν έτοιμη να του το δώσει, είπε επίσης: «Ξέχασα φάντασμα». Αν και η Λούνα ήταν μούσκεμα, εκείνος την κοίταξε ως συνήθως. Ζήτησε από τον Άγιο Ιωάννη να πάρει το φάρμακο πριν φύγει. Με τα χρόνια, οι δυο τους νοιάζονταν και αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Ακριβώς επειδή φορούν το ίδιο δαχτυλίδι στα δάχτυλά τους. Αυτό το κλασικό δαχτυλίδι είναι μαζί τους εδώ και 40 χρόνια, δένει τις καρδιές τους και στηρίζεται στενά πάνω τους!

Ευτυχία σημαίνει ότι όταν το πάθος σβήνει και το πρόσωπο γερνά, τα χέρια που σε κρατούν χωρίς τύψεις είναι ακόμα εκεί. Η καρδιά που δεν κοιτάζει ποτέ πίσω είναι ακόμα μαζί σου. η αγάπη που δεν κρυώνει ποτέ είναι αυτή που σε ζεσταίνει.