Ny peratra amin'ny rantsantanana

Mpampianatra misotro ronono Atoa St. John. Rehefa 62 taona izy, dia voafitaky ny sekoly niaviany ka niverina niasa. Nanao asa fitahirizana trano izy indrindra. Betsaka ny olona nisalasala momba ny fanaon'ny sekoly. Be dia be ny mpampianatra mahay, ka nahoana no manahirana ny lehilahy antitra iray 60 taona eo? Tsy ela anefa dia voavaha ny fisalasalan’ny olona. Mr. St. John dia miasa tsara toy ny olon-kafa. Manana fisainana haingana sy fahaiza-miteny tena tsara izy. Voalamina foana ny latabany. Ny zavatra notehiriziny dia nasiana marika ary asiana marika ao amin'ny boky firaketana. Matetika izy no mampahatsiahy ny tanora hoe: "Manahoana, ry tovolahy, fotoana hamerenana ny boky nindraminao farany." Tsara koa ny fitadidiany.

Tsy ela dia nisy olona nahita ny famantarana. Ny zavatra voalohany ataon’Andriamatoa Md Joany rehefa tonga any amin’ny birao isan’andro dia ny misotro rano. Avy eo dia maka tavoahangy kely avy ao amin’ny kitapony izy, araraka fanafody eran-tanan’ny vavany, ary atsangano ny tendany mba hanaterana ilay rano. Efa fantatry ny mpiara-miasa aminy taloha izany. Efa fahazarana izany, saingy izao no hitan'ny rehetra fa rehefa niditra tao amin'ny birao izy dia matetika no nisotro rano aloha, ary avy eo niantso an'i Luna vadiny, misy ny fanahiko ato an-trano, azafady, ento aty amiko. Niseho tao amin'ny birao i Luna rehefa afaka adiny iray aho, ary izy Somary tezitra ny fisehony, ary nomeny azy ny fanafody, saingy tsy noraharahainy. Nijery ny endrik'ilay vadiny izy, hehe, nitsiky sady niteny hoe misaotra. Somary mavokely ny hoditry ny Luna ary maina ny volony.

Rehefa avy nijery azy namita ny fanafody i Luna dia nitodika ary lasa tsy nanao veloma ny mpiara-miasa hafa, ka naneso azy aho hoe: "Aza adino ny mitondra ny fanafody amin'ny manaraka."

Indray mandeha indray dia mbola namirapiratra ny masoandro rehefa niantso an'i Luna i Md Joany, saingy tao anatin'ny folo minitra nametrahana ny telefaonina, dia nandrahona ny lanitra ary nanomboka avy hatrany ny orana. Rehefa nitazam-potsiny teo am-baravarankely i Md Joany ary niantso an-trano foana, dia tsy nisy namaly. Nosokafany haingana ny efi-trano, namoaka eran-tanan-droa izy ary saika hivoaka, fa nivoha ny varavarana ary niseho teo am-baravaran'ny birao i Luna, izay efa kobon'ny hoditra. Nanatona azy tamin’ny henatra tanteraka i Md Joany toy ny zaza nanao ratsy. Rehefa saika hanome azy i Luna, dia hoy koa izy: "Ry matoatoa manadino." Na dia levona aza i Luna dia mbola nijery azy toy ny mahazatra ihany izy. Nasainy nihinana ny fanafody i Md Joany alohan’ny handehanany. Nandritra ny taona maro, dia nifankatia sy nifankatia izy roa. Satria fotsiny izy ireo manao peratra mitovy amin'ny rantsan-tànany. Ity peratra mahazatra ity dia niaraka tamin'izy ireo nandritra ny 40 taona, mamatotra ny fony ary miantehitra akaiky aminy!

Ny fahasambarana dia midika fa rehefa levona ny firehetam-po sy ny fahanterana ny tarehy dia mbola eo ny tanana izay mihazona anao tsy misy nenina; ny fo tsy mitodika any aoriana dia mbola ao aminao; ny fitiavana tsy miorim-paka no mbola mampanafana anao.