Бөгжний хуруун дээрх бөгж

Ноён Гэгээн Жон бол тэтгэвэртээ гарсан багш юм. Тэрээр 62 настай байхдаа төрөлх сургуульдаа хууртагдаж, ажилдаа оржээ. Тэр голдуу гэрийн ажил хийдэг байсан. Сургуулийн үйл ажиллагаанд олон хүн эргэлзэж байсан. Чадвартай багш нар зөндөө байгаа болохоор өөр 60 гарсан хөгшнийг яах гэж. Гэвч удалгүй хүмүүсийн эргэлзээ арилав. Ноён Гэгээн Жон бусдын адил сайн ажилладаг. Тэрээр хурдан сэтгэдэг, гайхалтай уран яруу чадвартай. Түүний ширээ үргэлж эмх цэгцтэй байдаг. Түүний хадгалж буй эд зүйлсийг шошголож, дараа нь бүртгэлийн дэвтэрт тэмдэглэдэг. Тэрээр залуучуудад “Сайн уу, залуу минь, хамгийн сүүлд зээлсэн номоо буцааж өгөх цаг болсон” гэж байнга сануулдаг. Түүний ой санамж ч сайн.

Удалгүй хэн нэгэн энэ сэжүүрийг олж мэдэв. Ноён Жон өдөр бүр оффист ирэхдээ хамгийн түрүүнд ус уудаг. Тэгээд цүнхнээсээ жижиг лонх гаргаж ирээд амандаа атга эм хийж, хүзүүгээ өргөн ус хүргэж өгнө. Үүнийг хуучин хамт олон нь бүгд мэддэг. Энэ нь зуршил байсан, гэхдээ одоо хүн бүр түүнийг оффис руу орсныхоо дараа эхлээд ус ууж, дараа нь эхнэр Луна руугаа утасдаж, миний эм гэртээ байгаа, надад авчирч өгөөрэй. Луна намайг нэг цаг өнгөрсний дараа оффис дээр ирэхэд түүний царай бага зэрэг ууртай байсан ба тэр эмээ түүнд эелдэг бусаар өгсөн ч тэр тоосонгүй. Эхнэрийнхээ царайг хараад хэхэ инээгээд баярлалаа гээд л. Лунагийн царай бага зэрэг сааралтсан, үс нь хатсан байв.

Түүнийг эм ууж дуусгахыг нь хараад Луна эргэж харан бусад хамт ажиллагсадтайгаа мэндэлэлгүй яваад өгсөн тул би түүнийг "Дараагийн удаа эм авчрахаа битгий мартаарай" гэж шоолсон.

Өөр нэг удаа Гэгээн Жон Лунаг дуудахад нар гийсэн хэвээр байсан ч утсаа тавьснаас хойш арван минутын дотор тэнгэр бүрхэж, тэр даруй бороо орж эхлэв. Гэгээн Жон сандарсандаа цонхоор харан гэр рүүгээ залгахад хэн ч хариулсангүй. Шүүгээгээ яаран онгойлгоод атга гаргаад гарах гэж байтал хаалга онгойж Луна оффисын үүдэнд арьсандаа норсон байдалтай гарч ирэв. Гэгээн Жон түүн дээр ямар нэг буруу зүйл хийсэн хүүхэд шиг төгс ичгүүртэйгээр хүрч ирэв. Луна түүнд өгөх гэж байтал бас: "Чи мартамхай сүнс" гэж хэлэв. Луна хэдий норсон ч урьдын адил түүн рүү харсаар байв. Тэр явахаасаа өмнө Гэгээн Жоныг эм уухыг хүссэн. Олон жилийн турш тэр хоёр бие биенээ хайрлаж, халамжилж байсан. Зүгээр л тэд нэргүй хуруундаа ижил бөгж зүүдэг болохоор л. Энэхүү сонгодог бөгж нь 40 жилийн турш тэдэнтэй хамт байж, зүрх сэтгэлийг нь холбож, тэдэнд ойр дотно найддаг!

Хүсэл тэмүүлэл бүдгэрч, царай хөгширч байхад чамайг харамсахгүй атгасан гарууд байсаар байдгийг аз жаргал гэдэг; хэзээ ч эргэж хардаггүй зүрх чамтай хамт байна; хэзээ ч хөрдөггүй хайр чамайг дулаацуулдаг хэвээрээ л байна.