Pierścionek na palcu serdecznym

Pan St. John jest emerytowanym nauczycielem. Kiedy miał 62 lata, został oszukany przez pierwotną szkołę i wrócił do pracy. Zajmował się głównie pracami porządkowymi. Wiele osób miało wątpliwości co do praktyk stosowanych w szkole. Jest mnóstwo zdolnych nauczycieli, więc po co zawracać sobie głowę kolejnym starcem po sześćdziesiątce? Ale wkrótce wątpliwości ludzi zostały rozwiane. Pan St. John pracuje równie dobrze jak wszyscy inni. Cechuje się szybkością myślenia i doskonałą elokwencją. Jego biurko jest zawsze zorganizowane. Przechowywane przez niego przedmioty są opatrzone etykietą i następnie wpisane do księgi metrykalnej. Często przypomina młodym ludziom: „Witam, młody człowieku, czas zwrócić ostatnio pożyczoną książkę”. Jego pamięć też jest dobra.

Wkrótce ktoś odkrył wskazówkę. Pierwszą rzeczą, którą robi pan St. John, gdy przychodzi codziennie do biura, jest napicie się wody. Następnie wyjmuje z teczki małą buteleczkę, wlewa do ust garść lekarstwa i podnosi szyję, żeby podać wodę. Wszyscy jego starzy koledzy są o tym zaznajomieni. To był nawyk, ale teraz wszyscy zauważyli, że po wejściu do gabinetu często pił najpierw wodę, a potem dzwonił do żony Luny, mam w domu swoje lekarstwa, proszę, przynieś mi je. Luna pojawiła się w gabinecie po godzinie, a ona na jego twarzy była trochę zła, więc nieuprzejmie podał mu lekarstwo, ale go to nie obchodziło. Popatrzył na twarz żony, hehe, uśmiechnął się i powiedział „dziękuję”. Cera Luny była lekko ziemista, a jej włosy suche.

Po obejrzeniu, jak kończy lekarstwo, Luna odwróciła się i wyszła, nie przywitając się z innymi kolegami, więc zażartowałem z niego: „Nie zapomnij przynieść leku następnym razem”.

Innym razem słońce nadal świeciło jasno, gdy św. Jan zadzwonił do Luny, ale w ciągu dziesięciu minut od odłożenia telefonu niebo się zachmurzyło i natychmiast zaczął padać deszcz. Kiedy św. Jan w panice wyjrzał przez okno i wciąż dzwonił do domu, nikt nie odpowiadał. Pośpiesznie otworzył szafę, wyjął garść i już miał wyjść, ale drzwi się otworzyły i w drzwiach biura pojawiła się Luna, przemoczona do suchej nitki. Św. Jan podszedł do Niego z całkowitym wstydem, jak dziecko, które zrobiło coś złego. Kiedy Luna już miała mu go wręczyć, powiedziała także: „Ty zapominalski duchu”. Chociaż Luna była przemoczona, on nadal patrzył na nią jak zwykle. Poprosił św. Jana, aby przed wyjazdem wziął lekarstwo. Przez te wszystkie lata oboje troszczyli się o siebie i kochali się. Tylko dlatego, że noszą ten sam pierścionek na palcach serdecznych. Ten klasyczny pierścionek jest z nimi od 40 lat, wiążąc ich serca i mocno na nich polegając!

Szczęście oznacza, że ​​kiedy zanika namiętność i twarz się starzeje, ręce, które trzymają cię bez żalu, nadal tam są; serce, które nigdy nie ogląda się wstecz, jest nadal z tobą; miłość, która nigdy nie ostygnie, wciąż jest tą, która cię rozgrzewa.