Бармактагы боҗра

Сент Джон әфәнде отставкадагы укытучы. 62 яшендә аны башлангыч мәктәбе алдаган һәм эшкә кире кайткан. Ул, нигездә, хуҗалык эшләрен башкарды. Күпчелек кеше мәктәп практикасына шикләнде. Эшкә сәләтле укытучылар бик күп, нигә 60 яшьләрдәге бүтән карт белән борчылырга? Ләкин тиздән кешеләрнең шикләре юкка чыкты. Сент Джон әфәнде башкалар кебек эшли. Аның тиз уйлануы һәм искиткеч оста булуы бар. Аның өстәле һәрвакыт тәртиптә. Ул саклаган әйберләр маркировкаланган, аннары рекордлар китабына куелган. Ул яшьләргә еш искә төшерә: "Сәлам, егет, сез соңгы тапкыр алган китапны кире кайтарырга вакыт." Аның хәтере дә яхшы.

Озакламый кемдер моны ачыклады. Сент Джон әфәнде көн саен офиска килгәндә беренче эш - су эчү. Аннары ул портфеленнән кечкенә шешә алып, авызына берничә дару куя һәм су китерер өчен муенын күтәрә. Аның иске хезмәттәшләре барысы да моны беләләр. Бу гадәт иде, ләкин хәзер барысы да кабинетка кергәч, башта еш су эчкәнен, аннары хатыны Лунага шалтыратканын таптылар, минем өйдә даруым бар, зинһар, миңа китерегез. Луна мин бер сәгатьтән соң офиста күренде, һәм аның сүзләре бераз ачуланды, һәм аңа даруны рәхимсез бирде, ләкин аңа игътибар итмәде. Ул хатынының йөзенә карады, hehe, елмаеп рәхмәт әйтте. Лунаның төсе бераз саллон иде, чәчләре коры иде.

Даруны тәмамлаганын караганнан соң, Луна борылып, бүтән хезмәттәшләренә сәлам бирмичә китте, шуңа күрә мин аны мыскылладым: "Киләсе тапкыр даруны китерергә онытмагыз."

Тагын бер тапкыр, Сент Джон Лунага шалтыраткач, кояш әле дә балкып торды, ләкин телефонны куйганнан соң ун минут эчендә күк капланды һәм шундук яңгыр ява башлады. Сент Джон паникадан тәрәзәгә карады һәм өйгә шалтыратканда, беркем дә җавап бирмәде. Ул ашыкмыйча шкафны ачты, бер уч чыгарды һәм чыгарга җыена, ләкин ишек ачылды һәм Луна офис ишеге тиресенә пәйда булды. Сент Джон аңа начарлык эшләгән бала кебек камил оят белән килде. Луна аңа бирергә җыенганда, ул шулай ук: "Син оныткан арбак", - диде. Луна суга батса да, ул аңа гадәттәгечә карады. Ул Сент Джонга китәр алдыннан дару эчүне сорады. Еллар узгач, алар бер-берсе турында кайгырттылар һәм яраттылар. Аларның бармакларына бер үк боҗраны кигәнгә генә. Бу классик боҗра алар белән 40 ел булды, йөрәкләрен бәйләде һәм аларга таянды!

? Бәхет дигән сүз, дәрт беткәч, йөз картайгач, үкенмичә тоткан куллар әле дә бар; артка борылып карамаган йөрәк әле дә сезнең белән; беркайчан да суынмаган мәхәббәт әле дә сине җылыта.